De goden van de Zeven Zeeën zijn geen kwestie van geloof en ongeloof. Ze zijn realiteit. Je weet dat ze er zijn, en je weet dat elke priester die je tegenkomt goddelijke magie bezit enkel en alleen omdat zijn godheid die hem geeft. Hoeveel goden er zijn, geen idee, en in elke Zee zijn er andere goden. Dwergen en Noormannen hebben Thor en Freya, Halflings kennen Belenos en Toutatis, Elfen aanbidden Artemis en Ares, en zo heeft elk volk wel zijn eigen goden. In elke cultuur zijn er verhalen dat een of andere godheid zich liet zien, en elk volk heeft een of meerdere magische relikwieën die volgens de priesters goddelijke machten hebben.
Elke cultus verschilt, en elke god heeft andere verwachtingen van zijn volgelingen. Zo vraagt de Oosterse God Izanagi-no-Mikoto zijn volgelingen om elk leven te sparen opdat ze het leven kunnen voortzetten en er elke dag 1500 mensen geboren kunnen worden, terwijl Thor zijn volgelingen vraagt om het kwade actief te bestrijden en dus te doden. Ook geschillen tussen goden zijn beroemd, zoals bijvoorbeeld de eeuwige strijd tussen de Olympische goden van de elfen en de Titanen van de orcs. Echter, alle goden zijn ondergeschikt aan de Creator. Hij is de enige God die geen volgelingen heeft en zelfs weigert, om een gemeenschappelijke opstand van de andere goden te vermijden, het enige wat zijn ondergang kan betekenen.
Verder kan het de Creator niets schelen wat stervelingen uitvoeren. Hij kijkt toe op de strijd tussen de goden en grijpt in als het noodzakelijk is. Zo trok hij bijvoorbeeld de goddelijke status van de reuzen in Mitgard in nadat de Asen, goden van Dwergen en Noormannen, hen hadden verslagen in de strijd, met uitzondering van Loki. Sommigen zeggen (of hopen) dat de Titanen van de Orcs eenzelfde lot beschoren is, maar deze strijd is nog lang niet beslecht. De goden zelf nemen actief deel aan het leven in de Zeven Zeeën, met als doel zo veel mogelijk volgelingen te vergaren. Hoe meer levende volgelingen, hoe sterker een god is.
De Creator moedigt dit principe aan, en heeft een gruwelijke straf ontworpen voor zij die bewust afstand nemen van de goden: hij ontwierp voor hen de Muur van Ongelovigen. In normale omstandigheden reist een overleden ziel naar de dimensie van zijn of haar godheid. Ongelovigen, of zij die te hard zijn afgeweken van de leer van hun gekozen god, belanden in de Muur van Ongelovigen. Deze muur scheidt de goddelijke dimensies van elkaar, waardoor zij die zich eenmaal bij hun godheid gevoegd hebben, er nooit meer weg kunnen.
Opnieuw een kleine nota... Omdat dit een iets moeilijker concept was als de geografie, heb ik geprobeerd om zo praktisch mogelijk te werk te gaan en concrete voorbeelden te geven. Het is niet de bedoeling dat je veel weet over andere goden als die van je eigen ras, wel dat je weet hoe het werkt en hoe het op jouw pantheon van toepassing is. Als je vragen hebt of er iets onduidelijk is, vraag gerust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten